200 Metre; Belirtilen bir kültür ya da ülke denilince akla olumlu ve negatif, bazıları oldukça ��zel, bazıları klişelerle sınırlanmış çoğu çağrışım kazanç. Filistin örneğinde, çoğu insan bunu askerlerin, teftiş noktalarının ve natürel fakat ülkeyi İsrail’den ayıran Batı Şeria Bariyeri’nin görüntülerine bağlıyor. Yönetmen Ameen Nayfeh’in ilk uzun metrajlı filmi 200 Metre’ye yaptığı açıklamada, bu imaj kendi ülkesi için epeyce belirleyici olsa da, aynı zamanda epeyce görünmeyen. Yukarıda bahsedilen yönlere çok aynı şekilde, aileleri birbirinden, insanları işyerlerinden ve diğerlerini arkadaşlarından ayıran birçok insanın görünmeyen görüntüyü düşündüklerinde tanımadığı gerçekler ve jurnal yaşamın bir parçasıdır. Venedik Milletlerarası Film Festivali’nde bu yılki Giornate degli Autori’de yarışmacı “200 Metre”, görüntüye son derece insani bir görünüm açısıyla yaklaşıyor, duvarla bölünmüş bir aileyi ve aralarındaki bu sınırı günlük olarak aşma çabalarını anlatıyor.
Mustafa’nın (Ali Suliman) gözünde duvar sadece maddi ya da siyasi bir engel yok, onu İsrail tarafında yaşamış eşi Salwa’dan (Lana Zreik) ve üç çocuğundan ve annesiyle birlikte yaşadığı evinden ayıran sadece 200 metrelik bir mesafedir. ara sıra görüşüp telefonda konuşsalar da ayrılık evliliği epeyce zorlamış, maddi durumları da Mustafa’nın sırtındaki sakatlık sebebiyle son işini adamak zorunda kalmasıyla endişe kaynağı olmuştur. Fakat Salwa, oğlunu özel bir okula gönderme kararıyla yüzleşince Mustafa, İsrail’de bir şantiyede kendisine yeni bir iş karşılayan bir aile dostunun yardımıyla bitmiş çalışmaya başlar.
Aynı gün Mustafa’nın pasaportunun süresinin dolması, sınırı geçmesini imkansız hale getirir, oğlunun bir kaza geçirdiğini ve derhal ameliyat için hastaneye getirildiğini bildiren bir telefon alır. Ona bir an önce varmak için çaresizce, yerel bir kaçakçıdan onu sınırdan geçirmesini ister; bu pahalı ve epeyce stresli bir girişimdir. Kendisiyle, ilerlemeleri hakkında diğer yolculara yalan söylediğinden şüphelendiği kaçakçı ile arasındaki gerilim yükselirken, bir Alman acemi film yapımcısı sınır ötesi yolculuklarını filme olmak için gruplarına katıldığında işler daha da karışık hale gelir.
Onun dairesiyle ailesinin evi aralarında yalnızca 200 metre olmasına rağmen, mesafenin o kadar bir önemi yok. 2000 metre veya daha pozitif da olabilir, çünkü duvar mesafeyi ayrıca coğrafi ayrıca de şehvetli olarak fazla daha fazla yaptığında kaç metre uzunluğu olduğu önemsizdir. Durumu bazen daha da acı ülkü getiren şey ise, Mustafa ve çocuklarının yatmadan önce günlük ritüelleri haline gelen birbirlerine ışık sinyalleri vermesiyle her ikisinin de duvarın aleyhinde diğerinin evini görebilmesidir. aynı zamanda, onları ayıran şeyin ve zorunluluğun, duvarı aile hayatlarının bir gerçeği olarak kabul etmelerini nasıl sağladığını da acı bir hatırlatmadır.